English
mary199556 guestbook (273) Sign guestbook
ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ؟!ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻣﻦ ﺑﻪﺍﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮐﻤﻲ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩﮔﻔﺖﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡﺑﺎﺯﻫﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮔﻔﺖ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻨﻮﻣﻴﺪﺍﺩﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﻃﻔﻠﮏﺗﺮﺳﻴﺪﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻏﻢﺳﻘﻒﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ- ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﺩ .*************
ﺍﺳﯿﺮ* ﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ ﺗﺎﮐﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﯼﻣﺮﮒ ﺗﻦﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﺤﺾ ﺧﺪﺍ ﺩﯾﮕﺮﺑﻤﯿﺮ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦﺗﺎ ﮔﻠﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺗﻢﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖﻓﺮﺩﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼﺍﺷﮏ ﮔﺮﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺮﯾﺰ ﺑﺮﮔﻮﻧﻪ ﯼﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮ ﺍﯼ ﻏﻢ ﺗﻮﻫﻢ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼﺑﯿﺪﺍﺩﻏﻢ ﮐﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻣﻦﺍﯼﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺸﺐﺭﻭﻓﺮﺩﺍ ﻧﮑﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍﺍﯼﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﺷﺎ ﻧﮑﻦ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻣﻦﺍﺯﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪﺍﯼﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩﺍﻡﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ
یک سخنران ایده جالبی را مطرح کرد می خواهم آنرا با شما در میان بگذارم...................ما دو نوع مواد غذایی داریم:۱_مواد غدایی جسمی:خوراکی ها،۲_موادغذایی ذهنی،اگر هر چیزی را بخورید ممکن است مریض شوید!اگر به هر چیزی فک کنید ممکن است افسرده شوید!...خوب چگونه می توان این رویه را تغییر داد؟۱_کتاب های توسعه فردی یا زندگینامه افرادی را که کارهای بزرگی انجام داده اند،مطالعه کنید.۲_به جای اینکه حالتان را با فکرهای منفی بد کنید،با افکار موفق و شاد به خودتان روحیه و الهام ببخشید.بعد از این صبحت ها او یک تمرین به ما داد:همه ایستادیم،و در حالیکه دست هایمان را بلند کرده بودیم با بلندترین صدای ممکن فریاد کشیدیم:خودم را فوق العاده خوب احساس می کنم.باید اعتراف کنم بعد از ۳یا۴ بار تکرار این جمله،فضایی قدرتمند و شورانگیزی بین شرکت کنندگان حاکم شد.ویلیام جمیز در جای نوشته است:بزرگترین کشف هم دوره های من این است که بشر می تواند با اصلاح ذهن خود زندگی اش را تغییر بدهد!...البته من با شما موافقم که نمی توانید در هر مکان و موقعیتی،با تمام وجود فریاد بکشید...ولی واقعأ هیچ جایی پیدا نمی شود؟نظرتان در مورد اتومبیلتان،آن هم در یک جای کم رفت و آمد،با در و پنجره های کاملأ بسته چیست؟خوب فکر کنید.بالاخره جایی را برای این تمرین پیدا می کنید!!!هیچ کس صدای شما را نخواهد شنید و تأثیر شگفت انگیز این تمرین را شما نیز مشاهده خواهید کرد.
ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ¤ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﺭﺩ ﻭﭘﮋﻣﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰﻧﺴﭙﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﭼﻮ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﻟﺐﭘﻨﺠﺮﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﯾﻢﺍﮔﺮ ﺩﺍﻍ ﺩﻝ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺩﯾﺪﻩﺍﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﻥﺩﻝ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﺩﻟﯿﻞﺍﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻍ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖﻣﺎ ﺑﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻨﻪ ﯼ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ،ﮔﺮﺩﻧﯿﻢ ﺍﮔﺮ ﺧﻨﺠﺮ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ، ﮔﺮﺩﻩﺍﯾﻢﮔﻮﺍﻫﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ: ﺍﯾﻨﻚ ﮔﻮﺍﻩ ﻫﻤﯿﻦﺯﺧﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻧﺸﻤﺮﺩﻩﺍﯾﻢ ﺩﻟﯽﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﺩﺳﺖ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﻩﺍﯾﻢ
ﻏﻢ ﺟﺪﺍﻳﻲ ... ﺟﺪﺍﻳﻲ... ﺁﺧﺮﺍﻱﻓﺼﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻳﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﺧﻪ ﺵ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻳﻪ ﺷﺒﻲ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮒﮔﻔﺖ:ﻛﺎﺵ ﺑﻤﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺁﺧﻪ ﻣﻦﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﻮ ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﻏﺼﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﺮﺩﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﮕﻴﺮﻩ ﺑﺎ ﺩﻟﻲ ﺧﺮﺩ ﻭﺷﻜﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺪﺍﺷﻢ ﺍﻱﺧﺪﺍ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮﮒ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﻣﻴﺸﻨﻔﺖ ﺑﺎﺩﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﮔﻔﺖ:ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎﻛﺪﻭﻣﻪ؟ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻮﻥ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻳﻪ ﺩﻓﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﻴﻠﻲﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻓﺮﺍﻭﻭﻥﺳﻴﻠﻲ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﺍﺯﺩﺭﺧﺖ ﺟﻮﻥ ﻭﻟﻲ ﺑﺮﮒ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻛﻮﻫﻲﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﻭ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﺭﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻗﺼﻪ ﺭﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻗﻢ ﻣﻲﺳﻮﺯﻭﻧﻤﺶ ﺗﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻱﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﻪ ﻭﻟﻲﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺩ ﺗﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪﺑﺎﺭﻭﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﻤﺮﺩ ﺑﺮﮒﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﻮ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﻟﺶ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩ .
ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻦ ، ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺳﺖ ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﮐﻦ . . . . . . ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﻡ . . . . . . ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﺗﻮ / ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻦ ، ﺍﻭﺝ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺗﻮ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ / ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ . . . . . . ﺳﺮﻡ ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ / ﺩﻟﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ / ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ . . . . . . ﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ / ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺎﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﯼ . . . . . . ﻣﯿﮕﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﻋﺸﻘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺒﯿﻨﻦ ، ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ، ﺗﻮ ﻫﺮﺩﻓﻌﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻣﯿﺸﯽ ، ﯾﺎ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮ . .
×××××××××ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻃﺮﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻋﺸﻖ ﺯ ﻫﺮ ﺑﻲ ﺳﺮ ﻭﭘﺎﻳﻲ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻲ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﻣﻬﺮ ﺯﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻤﺎﺭﻱ ﻧﮑﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﮔﺮ ﻟﻴﻠﻲ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻧﻲﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺑﻬﺮﮐﺴﻲ ﭼﺎﮎ ﮐﻨﻴﻢ... ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺩﻭ ﺭﻧﮕﻲ ﻭ ﺭﻳﺎ ﺩﮔﺮﺣﺘﻲ ﻃﻠﺐ ﺁﺏ ﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﻧﮑﻨﻴﻢ...
ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺷﺖ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﻬﺎﺕﻣﺘﺮﺳﮏ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻢ ﺩﻭﺭ ﻭﺑﺮﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﻪ !...ﯾﮏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺻﺪ ﺑﯿﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ /ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮐﺖ ، ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻬﺎﻧﻪ . . ....ﺩﻟﻢ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺁﺑﺶ ﻣﮑﻦ ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦﺑﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ، ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﺑﺎﺵ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦ . . ....ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻦ !ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﭘﻔﯿﻼ ! ﯾﮑﯽﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ! ﯾﮑﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ !...ﺍﮔﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﺳﺎﯾﻪ ﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﻥ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻻﯾﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ . . ....ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﺂﻭﺭﻡ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﺑﻬﺎﻧﻪﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﯽﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ . . .
ﺩﻭﺭﻡ ﺯ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﭼﻪﻧﻮﻳﺴﻢ؟ ﻣﻦ ﻣﺮﻍ ﺍﺳﻴﺮﻡ ﺑﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ؟ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺷﻌﻠﻪﮐﺸﺪ ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮔﺮﻳﺎﻥﺑﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﭼﻪ ﻧﻮﯾﺴﻢ؟
ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﮔﺸﺘﻢﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡ،ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻱ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻴﻢﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪﮔﺸﺘﻴﻢﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﻱ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢﺳﻴﺎﻫﺖﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ :ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﻛﻦ!ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﻛﻦﺁﺏ ، ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﮕﺮﺍﻥﺍﺳﺖﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ، ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ!ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻲ، ﭼﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﻔﺮ ﻛﻦ!ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :"ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ؟ﻧﺪﺍﻧﻢ!ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ؟ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ!ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩﭼﻮﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺭﻣﻴﺪﻡ، ﻧﻪﮔﺴﺴﺘﻢ"ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ: " ﺗﻮ ﺻﻴﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﻱﺩﺷﺘﻢﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ، ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ...!ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﺗﻠﺨﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ!ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﻳﺪﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ،ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻡﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﻴﺪﻡﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﺮﻣﻴﺪﻡﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺐﻫﺎﻱ ﺩﮔﺮ ﻫﻢﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢﻧﻪ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻫﻢ!ﺑﻲ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢ
ﺟﻮﺍﺏ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﯾﺎﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﻫﺎﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻗﺎﯾﻮﻥ ﮐﻪﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻞ ﻭ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﺭﻭﭘﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼﺯﻧﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﮔﻮﺷﻢ ﺷﻨﯿﺪﻡﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯﻣﻤﺒﺮﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺣﮑﻤﺖﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺷﯿﺮﻩ ﺳﺮﺍﭘﺎﺷﮑﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥﻭ ﺳﯿﻞ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎﻭﺭﯼﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯼ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﯽﺣﺠﺎﺑﯽ . ﻟﺨﺖ ﻭ ﻋﻮﺭﯼ . ﺩﻝ ﺑﺮﯼﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﺷﯿﺦ ﻋﺠﻞ ﺻﺪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺑﺮﭼﻨﯿﻦ ﮐﺸﻒ ﺻﻐﯿﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻭﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺸﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﮐﺸﻒ ﻫﻮﺍ ﭘﻠﺘﯿﮏ ﺭﺍ ﺛﺒﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﺛﺒﺖﻣﺤﻀﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺷﻘﯿﻘﻪ ﺑﺎﮔﻮﺯﻥ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﮐﺎﻓﺮﯼ ﺗﺨﻢﮐﻔﺘﺮ ﺧﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯼ ﻧﺎﻗﻼ ﮐﯿﻦ ﭼﻨﯿﻦﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻭﺣﯽﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ ﺟﻮﻥ ﻗﻠﯽﭘﯿﻐﻤﺒﺮﯼ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯼ ﻣﻦﺷﻨﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺣﺮﻑ ﻇﺮﯾﻒ ﻫﺮ ﮐﺠﺎﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﭘﺎﯼ ﯾﮏﺯﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺟﻮﯼﻭ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺧﻮﺩﺕﻣﺴﺘﺤﻀﺮﯼ ﺧﺸﮏ ﺳﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺑﻼﺩﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﻭﺩﻫﺎ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎﺯﺭﺩ ﺭﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﺎﻭ ﻣﺸﺖ ﺣﺴﻦ ﺍﺯﻻﻏﺮﯼ ﺗﺎ ﺑﺒﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﻏﺒﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ ﺩﺭﻫﻮﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻣﺎﻩ ﺁﺫﺭﯼ ﺍﻣﺮ ﮐﻦ ﺯﻥ ﻫﺎﮐﻤﯽ ﺷﻞ ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﯾﻦﻭﺭﯼ ﻭ ﯾﺎ ﺁﻥ ﻭﺭﯼ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺒﺎﺭﺩﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺤﺾ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺯﺭﯼ ﺧﺎﻝﭘﺮﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﮐﻦ ﭼﺸﻢﺧﻮﺩﺕ ﯾﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﺧﻮﺍﻫﺮﯼ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﯼ ﺳﯿﻞ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪﺑﮕﻮ ﺑﺲ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻥ ﻋﺸﻮﻩ ﻭ ﻋﺸﻮﻩﮔﺮﯼ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺁﻥﭼﻨﺎﻥ ﮐﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﯿﻞ ﺁﻭﺭﯼﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺷﯿﺦ ﮐﺒﯿﺮﺁﺑﺮﻭﯼ ﺷﯿﺦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﻟﯿﮏﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻨﺰ ﻣﺎ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﯼ ﺣﺎﻝ ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺩﺍﺭﺩﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺷﯿﺦ ﺍﮔﺮ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻔﺮ ﻣﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﻭﺭﯼ ﺧﺮ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺭﺍﯾﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺮﻫﺎ ﺧﺮﯼ ﮔﺮﺷﻮﺩ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻘﻒ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﭘﻨﭽﺮﯼ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢﻫﺎﻟﻮ ﻣﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﺎ ﻟﻮﯾﯽ ﻫﺎﻟﻮﺗﺮﯼ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖﻫﺮ ﮐﺲ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺟﻮﺷﯿﺪﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯿﻢﺯﻣﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖ ...ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪﻣﯽﮔﺮﺩﯼ؟ .....ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ......ﺑﺮﻭﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻭﻃﻨﺎﺯﯼ .....ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯽﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮﻣﯽ ﺑﺎﺯﯼﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﻫﺮ ﮐﻪﺯﺷﺘﯽﮐﺮﺩ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻋﺸﻖﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﻋﺸﻖﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﺗﺮﺷﺪﻧﺪﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥﻧﺴﻠﯽﺍﺯ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺩﻡﺷﺪﻧﺪﺍﺭﺳﺎﻝ
ﺑﯽ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢﺻﯿﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽﮔﺬﺭﯼ ﻗﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻮﻧﺪﯾﺪﯼ ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪﮔﺬﺷﺘﯽ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼﻧﺸﺴﺘﻢ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻤﺎﻧﻢ
ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺳﺘﻮﺩﻥﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭﺁﻥﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﮑﻮﺗﺖ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺭﻧﮓﭘﮋﻣﺮﺩﻥ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺗﻮ ﭼﻮﻥﮔﻠﺸﻨﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻪﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ! ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ! ﺗﻮ ﻫﻤﻪﺀﺗﻼﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭﮐﺮﺍﻧﻪﺀ ﺳﺒﺰ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ! ﭘﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﻣﯿﺪﯾﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺎﺭﺗﻬﺎ ! ﺗﻮﻣﺠﺎﻝ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﯼﻓﺮﺻﺖ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺳﯿﺪﻧﻬﺎ !ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﻦ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﻦﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪ
)ﺻــــﺪﺍﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺗﻮ ﮐـﻮﭼﻪﻫﺎ ﻣﯿﭙﯿﭽﻪ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥﺳـــﺮﺍﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻫﯿﭽﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩﭘﺎﮐـــــﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺭﺳـﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻟﺐﻫــــﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺳﻢ ﺗــﻮ ﺭﻭ ﺷﻨﯿﺪﻡﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﭘﺎﮐﺖ ﺭﻣــــﺰ... ﺩﺭﺑﻬـﺸﺘﻪ ﺧـﺪﺍ ﺗــــﻮﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺳــﻢﺗﻮ ﺭﻭ ﻧــﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺣـــﺮﻣﺖ ﻧﮕــﺎﻫﺖﺩﻝ ﺍﺯ ﻫــﻤﻪ ﺑـﺮﯾﺪﻡ ﺗﻮ ﺁﺳـــــﻤﻮﻥﻫﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺳﯿﺪﻡ
ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮ ﻧﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻧﺎﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺑﺮﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺑﺮﺩﻭﺳﺘﯽ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﮔﻞ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﯾﺰﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﺪﯾﻪﮐﺮﺩ ﮐﻮﻩ ، ﺁﺗﺶ ، ﺍﺑﺮ، ﺗﻨﺪﺭ،ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺩﺭﯾﺎ ، ﺳﺮﺍﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻪﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﯾﮏ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﯾﺶ ﻭ ﺑﺎﻟﯿﺪﻥﻭﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮ ﺗﮑﺎﭘﻮﯾﻢ ﺷﺘﺎﺏ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ، ﺻﺎﻑ ﻭﺻﺎﺩﻕ، ﺑﯽﺭﯾﺎ، ﯾﮑﺮﻧﮓ، ﭘﺎﮎ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﯽﺣﺠﺎﺏ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼﺧﻮﯾﺸﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺁﻧﭽﻪﮔﻔﺘﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻦﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﻧﻘﺎﺏ ﺍﺭﺝﺑﻨﻬﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽﻋﺸﻖ، ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮐﺘﺎﺏﺑﻮﺩﻥﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻬﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺣﺴﺎﺏﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﺑﻮﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ " ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ" ﮔﺸﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝﺟﻮﺍﺏ*******
ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺒﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺁﺗﺸﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﻫﺎ .... ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺮﺍ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻬﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺦ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﺯﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﻟﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﺠﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ ؟ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﮒ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺑﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﮔﺮ ﺯﺍﺭ ﻧﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﺯ ﺷﺒﻢ ﺯﻟﻒ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺣﺼﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﮐﺰﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻣﮋﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭﻡ ﭼﻪکنم
ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺒﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻪ ﺁﺗﺸﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﻫﺎ .... ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺮﺍ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺳﺘﻢ ﺗﻬﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺦ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﺷﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﺯﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﻟﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺰﻭﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﺠﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ ؟ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺮﮒ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺑﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﮔﺮ ﺯﺍﺭ ﻧﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻥ ﺷﺪ ﺯ ﺷﺒﻢ ﺯﻟﻒ ﺍﻓﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺣﺼﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﮐﺰﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻩ ﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻣﮋﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭﻡ ﭼﻪکنم
